Umudum yoksa bile, inadım var.

Ne zaman senin için bir þeyler yazmaya kalksam,
Kaðýtlar sýrýlsýklam.
Hayaller bitik,
Cümleler eksik..

Ne zaman seni unutmaya kalksam,
Kalbim kýrýk.
Hayallerim bitik.
Umudum yitik.

Batýk bir gemi gibi kalbim.
Hala var,
Ama denizin dibinde.
Kayýp..

Varlýðýnla yokluðun arasýnda gidip geliyorum þimdi.
Ne zaman anlatsam kalbime seni,
Ýçimde bir sýzý..
Ýçimde bir yara..

Yaþadýklarýmýzý hiç söylemiyorum bile.
Onlar ki boynu bükük anýlarým benim.
Ah onlar ki kanatan,
Onlar ki en derinden acýtan anýlarým..

Umut kelimesi huzursuz edicidir.
Bu yüzden ben inat ederim hep..
Umudum yoksa bile,
Ýnadým var.
Yetmez mi ?

Ýnadým oldun benim.
Ah o bitmek bilmeyen..
O kanatan..
O acýtan..
O aþk ki,
Beni benlikten çýkartan..


Sosyal Medyada Paylaşın: