İnsan mutluyken bile hüzünlü yazıyor hep şiirlerini.

Ýnsan mutluyken bile hüzünlü yazýyor hep þiirlerini.
Neden þu an da, mutluluðumu anlatamýyorum ?
Ýçimde uçuþan kelebekleri,
Seni anlatamýyorum ?

Kalbim öylesine temiz ve öylesine berraktý ki,
Seni sevmeden önce,
Eskiden tüm þiirlerimi mutlu yazardým.
Fakat suçumu bildiðimden midir nedir,
Artýk mutlu olsam da yazamýyorum.

Ýnsanlar þimdi bana saf diyorlar.
Bir kez daha mý inanacaksýn diyorlar.
Onlarý umursamýyorum.
Umursasaydým denemezdim.

Komik bir dünya düþün þimdi..
Her tarafta ayný yüzler.
Herkes sana bakýyor.
Hýh iþte..
O bakanlar arasýnda farklý olan sendin sevgilim.

Ben seni buldum.
Farklý olaný..

Artýk ölsem de býrakmam.

Sosyal Medyada Paylaşın: