YALNIZ ADAM

Talihinin hýþmýna uðramýþ yalnýz adam,
Yüreðinde gam yükü, ensesinde kainat:
Dün onun gibi biri, gelip geçti buradan...
Yüzünde gülücükler, somurtanlara inat.

Düþündü,ibret aldý; özlemleri katlandý:
Derdini erteleyip týrmaladý yokuþu.
Birden nasýl olduysa sevinçle kanatlandý!
Alnýnda gül açmýþtý, deðiþmiþti bakýþý.

Hayalinin bezminde yýldýzlarla konuþtu,
Gönül penceresinde doðdu gün ýþýklarý:
Rahmet bulutu olup bir damlaya dönüþtü,
Sürükledi bahtýný, aþtý karanlýklarý.

Sesiyle son perdeden haykýrdý yalnýzlýða:
"Ey yalnýzlar biliniz, bende sizden biriyim...
Zamaný yudumlayýp varalým sonsuzluða,
Uzaklaþmayýn benden, ölü deðil diriyim."

Hasan DEMÝRCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: