VEFASIZ EVLAT

Dünyada, yok iken bizden var oldun…
Bir gül demetiydin, döndün ar oldun:
Dikenden farkýn yok, sanma yar oldun!
Vurdumduymaz oldun, hiç oldun heyhat!
Kendine dön de bak vefasýz evlat.

Hayat meyvesidir, bir evlat olsun…
Dilemiþtik Hak’tan, hep umut olsun:
Ýstemezdik elbet;bir tezat olsun;
Þu halin bizleri ederken berbat!
Bundan mutlu musun vefasýz evlat?

Daha dün gibiydi masum yüzünde…
Yaþadýk sevgiyi temiz özünde:
Çocukça cümleler tatlý sözünde;
Ne oldu deðiþtin, kimde kabahat?
Haddini bilsene vefasýz evlat!

Çalýþmak ibadet, akýl rehberi…
Çoktan kapamýþsýn sen o defteri;
Ýnsanda oluþur: kemik, et, deri…
Sen, böyle uyurken yatakta rahat!
Bizleri bir düþün, vefasýz evlat.

Sayende dost deðil, kazandýk düþman,
Baban, bir piþmansa anan bin piþman.
Yürürken düz yürü þart deðil koþman;
Ýnsanlýktan çýktýn hemde son sürat!
Kendine gelsene vefasýz evlat.

Bizleri var eden, çizdi bir kader,
Mevla ne ederse çok güzel eder:
Þad oluruz sandýk, sen oldun keder…
Hayatý var eden Halik-i mutlak,
Seni de var etti vefasýz evlat.

Vadesi gelenler dönmüyor geri,
Elbette, boþ kalýr gidenin yeri.
Kabirde son bulur hayat seferi!
Boþ umutlarýný kaldýr çöpe at…
Hayattan ders al be vefasýz evlat.

Hasan DEMÝRCÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: