Endülüsüm
ENDÜLÜS’ÜM
Miladi yedi yüz on bir, gemiler yüzdü,
Ýspanya’ya teblið etme yolu göründü,
Dað, taþ, deniz Ýslamiyet nuruyla güldü,
Ýlk harcýn da böyle atýldý Endülüs’üm...
Tarýk biz Ziyad, Ýspanya kýyýlarýnda,
Asker þok olur, gemiler yakýldýðýnda,
“Dönmeye deðil, kalmaya geldik buraya”
Tarýk’ýn sözünde devleþen Endülüs’üm...
Halk adaleti, Ýslâm ile tanýmýþtý,
O halk, Müslümanlarý baðrýna basmýþtý,
Halk, Ýslâm’ý öðrenip gün gün yaþamýþtý,
Temelin güzelde kurulmuþ Endülüs’üm...
Asýrlarca böyle mutlu bir düzen oluþur,
Âlemde de Endülüs ilmi konuþulur,
Endülüs ki; dünyanýn merkezi olmuþtur,
Sekiz asýr baþý dik duran Endülüs’üm...
Bin dört yüz doksan iki, Endülüs’ün sonu,
Ýslâm’ýn Gýrnata’da kesilmiþti yolu,
Aðlayan Abdurrahman’ýnda bükük boynu,
Tarihe þerefle yazýlan Endülüs’üm...
Endülüs, Ýspanya Müslümanlarý denir,
Sekiz asýr Ýslamiyet’le gürlemiþtir,
Zamanýnýn ilim merkezi bilinmiþtir,
Dünya ilmine de yön veren Endülüs’üm...
Bir anda Müslüman nüfus ki, buharlaþmýþ,
Ýlk önce din adamlarýna zulüm yapýlmýþ,
Kitaplar da toplatýlýp hepten yakýlmýþ,
Küller içinde silinmeyen Endülüs’üm...
Ýkna odalarýnda Mü’min çile çekmiþ,
Ýkna olmayanlarýnda kellesi gitmiþ,
Çocuklar evlatlýk, kadýnlar köle edilmiþ,
Ýnananlar da çile çeker Endülüs’üm...
Çocuklar vaftiz edilerek soyutlanýr,
Haçlý ruhuyla onlara din aþýlanýr,
Eðilmeyenlere zindan hayatý vardýr,
Senden sonra özün periþan Endülüs’üm...
Evlilikler gayri meþru ilan edilmiþ,
Ýsimler baský zoruyla deðiþtirilmiþ,
Domuz eti verilip, içki içirilmiþ,
Dili, dini yasak edilen Endülüs’üm...
Camiler kiliseye çevrilip bozulmuþ,
Hamamlar yýkýlmýþ, yýkanma yasak olmuþ,
Aðýr vergiler altýnda halk boðulmuþ,
Davasý yok edilen þanlý Endülüs’üm...
Ýspanya Krallýðý gelecekten korkmakta,
Bir yol bulup Müslümanlarý daðýtmakta,
Daðýtýr Mü’min’i Fas, Cezayir, Afrika’ya,
Özü de yok edilen þanlý Endülüs’üm...
Müslümanlar, fethinde tebliðde bulunmuþ,
Halklar onlara özenip tabi olurmuþ,
Haçlý zihniyetinde zulüm doruk bulmuþ,
Eserleri de yok edilen Endülüs’üm...
Senden sonra Ýspanya tamamen bozuldu,
Fiesta ve festival var deyip soyundu,
Hayvanlarý öldürmek ise moda oldu,
Dini, dili de yok edilen Endülüs’üm...
Bizlere düþen seni yad etmek diyoruz,
Sahip çýkýlmazsa vatan, gider diyoruz.
Abdurrahman gibi aðýt istemiyoruz,
Özümüze sahip çýkmalýyýz yiðidim...
Zulüm her daim dorukta kol gezer oldu,
Tarihte nice devlet zulmüyle boðuldu,
Dünyanýn sisteminde inanmak suç oldu,
Zulme boyun eðmemek gerekir yiðidim...
Sistem ayný çalýþýr zulmeden çarkýnda,
Aklýselim olanlar da elbet farkýnda,
Zulmeden zalimler yoktur senin soyunda,
Sen özünü iyi bilmelisin yiðidim.
Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan
Not: Ýtiraf etmeliyim ki, orada yok olan bu büyük medeniyeti tarif etmekte zorlandým. Çünkü kelimelerin kifayetsiz kaldýðýný gördüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.