Seni topluyorum birer birer.
Düþlerime serpiþtirdiðin ufak dokunuþlarýndan,
Kimliksiz kahkahalarýndan,
Çocuk kýrýlganlýðýnda ki bakýþlarýndan,
Dokunsan aðlayacak tavrýndan,
Hayata en çok meydan okuyan yanlarýndan
Seni topluyorum...
Gülümseme yaratýrdýn dudaklarýmda,
Gülümsetirdin çocukça bir edayla..
Þimdi bu mutluluk miladýnýn ardýnda
Yýllar var
Ve ardýnda senin baþý boþ,
Kilometrelerce uzaklýðýn...
Yokluðun var,
Varolmanýn içinde.
Çocukça bir sancýyla büyüttüðüm kimliðin,
Serzeniþlerimin sorgusu var...
Þiirler yazdým sana,
Her gün, her sabah...
Her bir sayfa için bir baþka yüreði yolcu ettim içimden.
Anladým ki,
Aþtýr bir tek kimlik þaþýrtan,
Asla dediðin her þeyi yaptýran...
Gözlerimde yaþ oldun þimdi.
Yýllar öteye gittiðimde burnumda,
Hatýralarýn kokusu.
Her gece gidiþinin korkunç kabusu...
Sonralarý farkettim ki,
Aþk sahibinin uydurduðu koca bir yalandý,
Farkýnda bile olmadan,
Ýçimde içinle birlikte yandý...
Ýnsan kendine dönüyor, baþkasýný sevdikçe
Ve kavuþamýyor insan demek ki,
Bir sevdanýn ipi,
Kaderi kesmeye yetmedikçe...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.