Aþk polenli bal gibi, hem acý hem de tatlý Târifi mümkün deðil, yaþanarak bilinir. O öyle bir iksir ki, bir yolunu bularak Yeter ki kalbe girsin, gönlün pasý silinir.
Âþýklara aþk gerek, onlar istemez ninni Hiçbir zaman sorulmaz, ne soyu ne de sinn’i (*) Dünden beri bu böyle, âþýklarýn kalbini Ne “ok” ne “neþter” deler, aþk okuyla delinir.
Aþka duçâr olanýn, elbette yüzü gülmez Aþk meyinden içmiþse, bin kez ölse de ölmez Ýnan ki yaþý/ýrký… Rengi hiç belli olmaz Zaman tamam olmuþsa, birden aþka gelinir?
Belki de ruhlar özdeþ, sevdâda ona ektir Aþkýn bir benzeri yok, bu dünyada o tektir Binmeyi bilen için, o iyi bir binektir Aþka yenik düþmüþsen, elbet yaya kalýnýr.
Âþýklar çile çeker, yok onlara saadet Sevgilinin gözleri, onlar için bir “mâbet” Kalpler birden korlanýr, aþk meclisinde âdet Her dem “ooof” çeke çeke, çileyle aþk solunur…!!!
02/02/’13 Hanifi KARA
(*) Sinn: Yaþ, ömür
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.