Geceler son bir türkü bekler nefesinden Sessizliðe ermeden önce. Kekik kokularýna sarýnmýþ hava tutsak düþer Ay ýþýýnda yanmýþ rengine Burcu burcu kokunu çeker kuzey yýldýzý.
Sen Uzan semaya dað çiçeði Tut yýldýzlarýn serptiði mutluluðu Topraðýn çatlayan damarýna yürü Serin dað yellerinde öp Göz bebeklerinden havayý. Öp ki mis kokunla ýþýsýn sabahlar Kardelen rengi þafaklarda buðulansýn mahsunluðun.
Sen Ey nazlý dað çiçeði Turuncu bir bulut kaplarsa eðer çevreni Üzerine düþerse bir çift ýslak göz Herkesin seni koparacaðý yerlerde Açmayasýn diye.
Ey,uzak dað baþlarýnda ürperen dað çiçeði Hangi uçurumun kýyýsýnda olursan ol Her zaman topraðýnda biraz umut Yedeðinde sevgi olsun.
Yol ver öfken savrulsun Arada bir karanlýkta kalsa da bir yanýn Güneþini sakýn söndürme Toprak sarsýn bedenini gömleksiz.
Sen, hüznün kýr çiçeði Sen mahzun dað çiçeði Daðýt mis kokunu, gam yangýnlarýna inat Çocuk saflýðýnda kal hep dal ucunda Hep öyle masum, öyle kýrýlgan, öyle titrek.
Uðraþma boþuna, Seni ancak gördükleri ve duyduklarý kadar anlayacaklar.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.