Gözlerim deðil yüreðimdi seni gören
çiçek çiçek açtýn yüreðimde sevgili
Gökkuþaðý zayýf kaldý,
senin renklerin karþýsýnda.
Ben dört mevsim baharý yaþadým
seninle...
Taze bir yaprak gibi yeþildin bende
papatya gibiydin beyazlýðýnla,
çið taneleri düþmüþ sarý gülümdün,
kýrmýzýydýn bir ateþ gibi yakan,
iþte; ben seni böyle
sevdim.
Keþke hiç uyanmasaydým beni uyutan
masallardan.
Görmeyince, vazgeçer mi sandýn
yüreðim,
sevmekten.
Benimki-si delice bir sevda
ve bir umut iþte gülüm
Ben ne yapsam da yüreðimin
Yangýnýnda sevdim seni
yargýlamayýn beni, ben severken.
Kývýlcýmý düþtü mü yüreðe alev alev yanýyor
Bir zaman geçmiþ günlerin hayaline dalýyor.
Sonra dizeler birbiri ardýna, gerçekler
ve acý.
Sevmek ne imiþ bir gün anlarsýn.
Bir gün anlarsýn hayal kurmayý;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
‘Ey gülüþü hasret kokan sevgilim
neredesin nerede’’
Ey Gülüþü Hasret kokan sevgilim,
sen dört mevsimi yaþarken ben hep kýþ-tayým....
Sen hep gülerken ben hep aðlamaklýyým,
iþte öyle bir þey...
Her gece kan-ter içinde uyanýyorsam eðer,
hasretin ateþ olup giriyorsa, koynuma
seni düþünüp özlüyorsam,
uyuyamýyor sam, ýslanýyorsa
kirpiklerim, seni görmeyince,
gönül vazgeçmez senden.
Sevgili farkýnýn farkýnda lýðýný
sen de unutamayacaksýn, yar beni
her þarkýda biraz beni hatýrlatacak
biraz ben býrakýyorum
yüreðine.
Usulca biraz ben,
usulca haykýrarak
sen farkýnda olmasan da
Göm þimdi beni aklýnýn dehlizlerine
ben kanýyorum gözlerimden sen düþerken
ve
bu kadersiz bedenim,
Son nefesimi verirken bile,
Hala seni sevdiðini
Haykýrýyor yüreðim.
Hoþça kal dünyam...
Hoþça kal sevdiðim...
Rasim Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.