bir nehir akýntýsýnda sürüklenen dal parçasýyým þimdi ne gitmem gereken yere karar verebýlýyorum nede duracaðým yeri biliyorum bir kýyýdan diðer kýyýya savuruyor beni her çarpmamda bir parçam daha eksiliyor tutunmak istiyorum bi taþa ama taþ tutmak istemiyor beni hoyratça savruluyorum nehrin içinde sanýrým dikenlerimden dolayý hiç bir elin beni tutmamasý tutanlarýn ise býrakmalarý kimseler dokunmak istemiyor bana kimse cesaret edemiyor halbu ki ben batmazdýmki beni sýký sýký tutan bir ele batmazdým,çünkü yorulmuþtum nehirde sürüklenmekten o el için dikenlerimden bile vazgeçmeye razýydým ama olmadý tutmadý hiç bir el beni biliyorum bu nehrin sonu yüksek þelale oradan düþüp parçalanacam artýk kimsenin beni tutmasýna ihtiyaç duymayacam artýk ne bený görecekler,nede dikenlerim yakacak canlarýný sadece acý bir hatýra kalacak benden yana ’tutmuþtum ben onu ama dikenlerýnden korktum attým’ diyecek sonra piþmanlýk yakacak belki içlerini,düþünecekler belkide o dala tutunmasý gereken onlardý dalýn tutunmaya ihtiyacý yoktu sen yaþamak için tutunduðun dalý dikeni var diye býrakýrmýsýn hiç? belki þu an sadece dalý kurtarmak için tuttugunu düþüneceksin yada kurtulmak için dala sarýldýgýný bilmiyorum gün gelecek dikensiz dallarý tutacaksýn belki ama sakýn unutma DÝKENÝ ELÝNE BATAN DAL YÜREÐÝNE SAPLANAN DÝKENSÝZ BÝR DALDAN DAHA AZ ACI VERÝR
B.BÝLGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
HİÇ Mİ H'İÇTENLİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.