hoşça kal gökyüzü

buralar; kaç gece, kaç gündüz
anýmsamýyorum… kaç gökyüzü yürüdüm
kendimle karþýlaþtým dün gece
kaç mevsimdi ayrýlýk… konuþtuk
yakalamaya çalýþtým yalanýmý
bana bakan beni görmekten iþkillendim
kendimle gülüp aðladým bir zaman… sýrlaþtýk
yarým asrýn çizgilerini görünce yüzümüzde
kekeledik… göz gözeydik
gülümseyerek ayrýlýrken çözüldü ellerimiz
sýrt sýrta döndüðümüzde yürekler miydi çatlayan
bilemedik… gölgesiz yürüdük bir zaman
hangimize aitti yaþanan yanlýþlar
yanlýþ mýydý ya da… ayrýmýna varamadýk
tekrar karþýlaþmayý dileyerek baktýk gökyüzüne

buralar; gemilerin unuttuðu liman
yarayý kanattý yelkendeki martýlar
batýk gemilerdi beni anlayan
hesabý ödedik, þarkýlarý bitirdik
þimdi eðildiðimiz yerde dalgalar
aþka ve hayata çarparak geçiyor
her neye eðilsek sevdaya deðiyor
oðlak burcunun rüyasýymýþ bu
kuruyor ellerimin deðdiði ten yüzü
bütün coðrafyalarda nehirler kalbimize boþalýyor

buralar; herkesin aþkýný býraktýðý sular
baþka boyutu olmayan, iki kaptanlý öykü teknesi yaþam
umut, hangimizin cebinde saklý… bilemedik
mühürlendi aþk, kaybolan zamanlara, kaðýtlara
ve biz bu yolu çok gece yürüdük
yüzümüzde, yeni yetme çocuklarýn tarihi
bir kuyu gözyaþý býrakýp gittin
fýrtýna ve yaðmurlar doldurdun valizine
þimdi yaþanamayan aþklar
herkesin geçmiþinden alacaklý…

mehmet kuvvet

Sosyal Medyada Paylaşın: