Ýçin için yanar o, eðer aþka âþýksa Aþk; kalpte ki yangýnýn, dýþa vuran dumaný. Dinlensin rûhum dersen, sakýn bîgâne kalma Þiir oku/þiir yaz; bilir misin amâný!?
En güzel elbiseyi, o benim yârim giye Ýsterim ki her zaman, bal yiye, börek yiye Açýl gönül deryâma, vira Bismillah diye Bir kerecik ne olur, bana çevir dümeni.
Saadet/sevgi/saygý, ne ararsan dirlikte Yükseklerde zannetme, huzur/güven erlikte Ortak yönleri aþktýr, o “ney” ile birlikte Niçin dertli iniler, düþündün mü kemâný?
Hap’seyle sen içine, gönül kuþunu salma Aðyâr selâm verse de, sakýn selâmýn alma Ne olursun ey cânân, bu kadar ketum olma! Yýllar yýlý özledim, bir “efendim” demeni.
Hiç gönül alýnýr mý, peþinde yelmeyince? Vuslat/visal bekleme, yâr kalbin çelmeyince Sakýn acele etme, zamaný gelmeyince Bülbül ötmez/gül açmaz; her þeyin var zamâný…
29/01/’13 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.