O yer Versay dı

Çözüldü vücudum, sabah aniden,
Savruldum yerlere, hazan yelinden,
Gençliðe doymadan, kýrklý yaþýmda,
Ölümü kokladým, tattým zehirden.


Gün geçti ay geçti, yeþil vadide,
Uyuya kalmýþtým, güçsüz bir halde,
Melekler Allah’ tan emir beklerken,
Sessizce yatmýþým, baygýn þekilde,

Vadide ormanlar, yeþil çayýrlar,
Bir baktým çayýrda otlar hayvanlar,
Aðaç var hem yeþil, hem kýzýl halde,
Dallarda bin çeþit, serçeler kuþlar.

Günlerce seyrettim ben de onlarý,
Dost yaptým kendime, mavi kuþlarý,
Bir hazan günüydü, baygýn kaldýðým,
Vadiden görmüþtüm, kýzýl dallarý.

Bir güzel saraydý, gel inan buna,
Bahçesi var gül var baktým her yana,
Versay’dý sarayým, bildim bahçeden,
Dereler çaðlardý, akar yan yana.

Dýþarýdan bakýnca, mavi kuþ bana,
Þaþýrdým döndüm ben onlardan yana,
Ve kuþlar konuþtu, dedi hiç korkma,
Bir müjde, vermeye geldik biz sana.

Kuþlarýn her biri, severdi beni,
Camlardan gözlerdi, yattýðým yeri,
Bir haber beklerken yüce Tanrý’dan,
Konuþup bakardý, çamdan içeri.

Hazandan aðlarken, kýzýlaðaçlar,
Bir baktým süzüldü, vadiden kuþlar,
Vadinin üstünde, kanat çýrparken,
Güneþten parlardý, mavi kanatlar.

Ahmet Yüksel Þanlý er
Antalya










Sosyal Medyada Paylaşın: