KÖK

Ruzgarli bir aksam üstü,
Yalnýz, yuvasýndan basýný çýkarýp öttü,
Yalnýzlýðý sordu bana,
Gel dedim soralým sarmaþýk güllerine,,
Kalabalýkta yalnýzlýðý onlar oynar..


Uzun uzun cümleler kurdular,
Her bir seyi bir bir danýþtýlar,
Cümleler sözcüklere,
Sözcükler harflere,
Harfler morfemlere...


Kökle gövdeydi aslýnda hesaplamalarýn yanýtý,
Gövde sorar genelde hesabý,
Halbuki kök sormalý gövdeye her bir seyi,
Sabit, günahsýz, riyasiz kök...


Cevap verdi sarmaþýk gülü,
Yalnýzlýðý kökünden yakmalý.
Yalnýz, çýðlýðý bastý!
Gövde köksüz olur mu?


Meþverette bulundular,
Morfem harfe,
Harf sözcüðe,
Sözcük cümleye,
Kök gövdeye sarýldýlar.


Ey dostlarým yol birse,
Günah ne kökün ne gövdenin...
Riyakar yalnýzdir.
Yol uzundur...
Varsa bir günah?
Yalnýz degilsin.


Sözüm sana dostum,
Dost post deðildir!
Yuregimdeyse yerin,
Ben köküm ya sen nesin?

Sosyal Medyada Paylaşın: