canan bize geldi caným yere serdi zülüf yere deðdi ömrüm dize geldi
nice diyar gezdim bir bakýþý sevdim lal oldu dillerim ne de yaman sevdim
þems eyledim yarim aldým cana narý yazýk etti günüm bana kaldý harý
sýr aldým inandým nigar oldu sardým çekti gitti gülüm viran baðda kaldým
Hidayet DAL/can sokaðý lambalarý
** Hazreti Mevlana’nýn “Ne olursan ol, yine gel” dediði kullardan bile deðildim.
Sedef beyazlýðýnda bir gülüþ çaldý benden kirlerimi, ben o gülüþe kendimi kul eyledim; dillere gam gelse bile söz verdim; bundan gayrý kem söz söylemeyeceðim…
Ýnsan yedisinde ne idiyse yetmiþinde o deðildir! Her zaman deðiþebilir… Hidayet DAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.