hicazîn en tenha yamacýnda
yesrib’deki hurma aðacý dalýnda
gözlerindeki hýncým su oluyor
mavera’nýn rahmet damlalarýnda
en ulaþýlmaz maviye hükmüm geçse de
siyahý seçiyorum renk vadisinde
sana býrakýyorum gözlerimi
her gece
gözlerinden girdiðim bir yolsun belki sen
uzak ve zor patikalarýn sahibi
yamaçlarýnda susadýðýmda
yegâne damlasýn dudaklarýmda
oksijen çadýrýna yatýyor sensiz gecelerim
baþucumda ellerin
týrnaklarýndan arda kalan ne varsa
nefesindeki ateþ hatta
cismimi kül ediyor cemalin
kendime doðru yürürken sana rastlýyorum
tenimin her sokaðýnda senin adýn yazýlý
ve sen tüm devletinle beni ilhak ederken
esir yanlarýmý takas ediyorum ellerinle
sokak lambalarý bizi seyrediyor
gözlerimle gözlerini öperken
hangi þiiri hatmeder dilim
kaç satýrda gizlenir merhemsiz aðrýn
su kokuyor gözlerim
avuçlarýmda biriken yeli vuruyorum yüzüme
gökyüzüne sarkýtýyorum saçlarýmý
sana gelirken evde unutuyorum kendimi
bir öpsen
terlese avuçlarýmýz
ýslanýr yeryüzümdeki tüm balýklar
.
.
.