Tenimin kýyametinden sen yýrtýp çýktým gün yüzüne. Gözlerimde bir körün karanlýðý. Bütün renkleri býraktým bir ebrunun içine. Ellerim rehber oldu bu cehennemde. Parmak uçlarým hayatý tanýma seferinde Ve ellerim nereye dokunsa, Yaþanmýþlýðýmdan iz kalýyordu dünya yüzeyinde. Parmak uçlarýmda hayatýn kirlenmiþliði. Ne kadar sapa olursa olsun, Bakir bir ruha, bütün kirlenmiþ ruhlar uðrak etmek istiyordu. Arsýzdý yeryüzü denen yörünge. Suskundu dudaðýmýn kývrýmý, lal olmuþtu suretim. Parmak uçlarýmýn nasýrlaþan yanýndan tanýyordum dünyayý. Konuþamadýðým bir dille anlatýyordum suskunluðumu. Alfabesi olmayan suskun bir lisanda, körebe oluyordum. Gözlerime baðladýðým kumaþtan sýzýyordu gün ýþýðý... Ben susuyordum. Dýþýmda sýcak bir umut seziyordum, Susuyordum. Gözlerimi görsen, neden sustuðumu anlardýn. Mahþer yeri kalabalýðýnda ki kýyametimden kokardýn; Ama sen bilmiyordun. Ben, seni görmeden biliyordum. Sadece susuyordum. Vuslatým oluyordun. Ve ben tenimin kýyametinden sen yýrtýp, Gün yüzüne çýkýyordum; Ama sen bilmiyordun.
Zühre Meryem Kaya --- ∞ ---
Sosyal Medyada Paylaşın:
benbirnehirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.