Tur daðýna çýkmýþ bir Harun’um, Karun deðil.
Tekerrür etme gönül, tefekkür et.
Nefes aldýkça daha çok canlar yakarsýn sen,
Can yakma gönül, sakýn!
Zira can yakmak da bir küfürdür sevene...
Kaybolan hakikatin meyvesi, yalanýn aðacý nerede?
Kaybolmuþum hakikat mahzeninde, þarap içiyor kalbim.
Sarhoþ musun dedi aklým,
Denizlerin yakamozlarý eðilin, gök ana uykuda.
Gözlerinden vurulmuþ aynalar, bakmayýn sakýn.
Derin bir yara açýlmýþ evrende, boþluða kanat çýrpýyor kuþlar.
Aþkýn yelkeni boðulmak için açýlmýþ.
Huzuruna çýkmayýn kalbin,
Çýplak kaldý âþýklar.
Kaybolan hakikatin meyvesi, cennete ayak attým.
Cehennemi gördüm aþkýnla.
Havva misali düþtü varlýðým dünyanýn yokluk narýna.
Elmam elimde, ýsýracaðým daha çok meyvelerim var benim,
Aþký sordun bana, seviyorum diyorum gözlerimle,
Benim kalbimin haritasý senin kýblene döküldü,
bir kum misali boynum, aþkýn sehpasýna devrildi.
Sela okuyor sensizlikten dilim,
ölüm mü bu, yoksa doðum mu?
Aþkýn þifacýsý nerede,
seviyorum diyorum anlasana.
bak gözlerime......
MG-KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.