DÜNYANIN AĞIRLIĞI

Dünyanýn aðýrlýðý insandýr.
Hayatýn yükü altýnda.
Yaþamýn baþý ve ölümün sonu…

Üzerimizde taþýdýðýmýz o aðýrlýk,
Nefesteki sessiz yalnýzlýk…

Düþüncelerde o aðýrlýk,
Bir çift gizem yaratýr.
Ana karnýnda kývranýr,
Sonra insan olup,
Doðuncaya dek…

Yanýp tutuþan yüreðinde,
Kalbinin yükü aþktýr.
Taþýrýz onu yorgun-argýn,
Dinlenmeliyiz, güçlü kollarý arasýnda.

Uyku tutmaz geceler,
Görülmezse aþkýn pençesinde,
Sevgi dolu kalbin deposundaki,
Ter akýtan ve kokan rüyalar...

Aklýndan çýkmasa da mazidekiler,
Seni takip eder saf inci melekler.
Son dilektir, tartýda o aðýrlýk,
Verilir ölçülmeden acýlar...

Vermek zorundadýr;
Çünkü düþünceler geri çevrilemez.
Sýmsýcak ýþýldar karanlýðýn içinde.
Mükemmelliði birlikte gövdeler...

Bir el uzanýr yükün tam ortasýna,
Tenin ürperir titreyiþle
Ve can mutlulukla göze gelir…

Benim istediðim de iþte bu;
Dönmek istedim,
Ýçinde doðduðum dünyanýn bedenine…




Sosyal Medyada Paylaşın: