SON BULUT

Dinmiþ yaðmurun son bulutu!
Bir sen gezinirsin yýldýz gibi gökte.
Peþinde kimsesiz bir rüzgar eser,
Çepeçevre sarmýþ yüzünü.
Þimþek de dehþetle gürledi
Ve topraða yaðmur sularýný içirdi.
Sen ise saçtýn gizemini...

Toprak gökkuþaðýnýn renkleriyle tazelendi.
Tufan da kaçtý ellerinden.
Rüzgar yapraklarý okþarken,
Kovalýyor seni huzurla düþerken...

Herþeyi yaþadým ben!
Yalanlardan býktým artýk!
Sevgimden soðudum;
Sadece acýlar kaldý yüreðimde.

Meyvesiz aðacýn dallarýndaki boþluðun.
Hayýn kaderin fýrtýnalarý savurduðunda,
Yaþýyorum yalnýz
Ve seni sonumda bekliyorum.

Sonbahar da sensiz üþüyorum.
Ýþte böyle, sana yenik düþüyorum.
Kýþ ýslýðý duyuluyor,
Çýplak dalda tek baþýna bir yaprak gibi,
Titremekte bedenim.
Geç kalmýþ, yaðmaya son bulut!
Bir tek sen beni seversin...


Sosyal Medyada Paylaşın: