ÜZMESİNİ BİLİRSİN
Bir gün olsun melalimi sez diye,
Bedenimi toprak ettim ez diye.
Ben göklerde yolun olsam gez diye,
Sen çamurda gezmesini bilirsin.
Sen en baþtan beni benden almýþken
Bir gülüþle hayatýmý çalmýþken
Ben gamzende mezarýmý bulmuþken,
Sen kuyumu kazmasýný bilirsin.
Ben bu aþkýn alevinde üþürken
Gözlerime kara sular düþerken
Ben baðrýma her gün bir taþ döþerken,
Sense gezip tozmasýný bilirsin.
Ben ki; baþka yare kucak açsam da
Umrunda mý uzaklara kaçsam da
Her hatana ben gülücük saçsam da,
Sen sadece kýzmasýný bilirsin.
Sana nasýl yandýðýmý bil diye
Sök kalbimi, savur gitsin kül diye
Bir komiklik yapsam sana gül diye,
Dalga geçip bozmasýný bilirsin.
Aþkým ile sarhoþ olup sallanýp,
Düþlerimde þarap gibi yýllanýp,
Üzüm diye yüreðimi kullanýp,
Ne de güzel ezmesini bilirsin.
Hiç karþýlýk vermez aþka sol yanýn
Yaz tahtaya, al haftaya her an’ýn
Sen sadece meþhur Mehmet Aða’nýn,
Sarý renkli çizmesini bilirsin.
Bir sevda ki ölsem beni terk etmez
Senin gönlün asla bana çark etmez
Ben aþkýna tarih yazsam fark etmez,
Sen bulmaca çözmesini bilirsin.
Çocuk olsan, ardým sýra taþ atsan
Bir dem bari yüreðinde yaþatsan
Sen aðzýnla benim için kuþ tutsan,
Yine beni üzmesini bilirsin.
Bayram Mecit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.