gitgide sayýklýyor insan kendini kan sýzlarken
cümlenin sonunda yüklem olmadan yaþamalý bir zaman da
öylesine ki, özlem dahi fiil olmamalý mesela
bir yaraya kabuk olmak asalet sayýlmamalý
deþiliyorsa, boynu eðilmeden hasret dimdik felçler geçirmeli
ondan önce ölümü dilemiþtim rüzgarda saçlarýn çýplak
gökyüzü hâla bizimleydi
mektuplarýn çoðu eskiye dair
tam yazýya giriþirken ellerimiz
uyuþurdu þekerli dudaklarýmýz
ondan önceydi beyazlar içinde seni Atina’ya gömdüðüm
topraðýn sýcaktý
kan ve kýrmýzý
gitgide alýþan insan acý çeker kan pýhtýlaþýrken
aldýðýn yaþmak kar ve kýyameti anýmsatýr
kaplanan istir dudaklarýndan
beyaz hiç doðmamýþtýr
iki parmaðýmýzýn arasý tütün koktuðu için
her dua ettiðinde öksürür ruhumuz
yüzün yüzüme yaklaþýnca susar her þey
usulca daðýlýrýz
saçlarýn Hint kýnasý
ellerin daha bir sarý
gitgide karýþýr insan birbirine kan þekeri yükselirken