bir sen birikiyorsun içimde,
kaygýdan tasadan habersiz...
doðan gün neler katar sevda azýðýna,
neler alýr gecelerin ayazý benden,
bilinmez!!!!
yüreklerin sýzýsý...
çekilmez ayrýlýðýn sancýsý.
bu sevda türküleri olmasa.
çalmasa yüreklerde vuslata sazlar.
bir ay doðuyor yanaðýndaki gamzeden,
yüzüm gözünde beliriyor, belli belirsiz,
bakýþlarým sözlerinin azýðý,
sözlerin yüreðimin güneþi oluyor zifiri karanlýklarda.
aydýnlatýyor ilhamlarýmýn yolunu,
þiirler ilmek ilmek iþlenirken geceleri,
sokaklar mürekkep kokusundan ayyaþ...
sokak lambalarý görür ilham perilerini,
kaldýrým taþlarý üþür sensizlik ateþinde,
bir rüzgar boyun büker daða,
bir feryat yükselir zirvelerden,
bir Ferhat doðar geceye,
elinde kazmasý delerken geceleri,
Þiirin olmak için sýraya girer tüm yalnýzlar...
tüm þairler yalnýzlýðý övmez bilirim,
sevmenin bulutuna hasrettir yürekleri,
bir ince saðanak taþýrlar dizlerinde,
kara bulutlarýný kendilerine saklar geceler;
bundan þiirleri nasiplenir.
belki ölmez düþleri,
düþmez gözlerindeki fer,
bir þairi bekler hayalinde zafer,
geceleri...
yoklarý biriktirir cebinde
-mýþlýða koyar yapamadýklarýný
anlatýr þiir kefesinde,
vuslatlar durmazken kafesinde,
þair hayal eder,
sevgiliyi düþünen her nefesinde:
bal yumaðý deðildir dilim,
sen esirgeme yanaðýndan alý,
ve dudaðýndan kýrmýzýyý,
gözlerinden elayý çýkarma...
diþlerinden inciyi sökme.
biriktir umutlarý ensende.
yalnýzlýðýn olmadýðý þiirlerde vardýr,
hatta þehirler,
oraya gideriz ömür aþýrý,
kim bilir hangi ayrýlýðý övmüþtür yalnýzlar,
hangi canýn sýzýntýsýndan birikmiþtir þiirler,
hangi kör kurþun yýkarken hayalleri,
geride bir ölü þiir býrakmýþ...
bir de þair,
o da güneþinden fakir...