bir erik aðacýnýn arkasýna saklanýrken gülüþüm, düðüm düðüm çözülür yüreðimdeki i mgeler, güneþi doðmaz ilhamlarýn, düþük yapar tüm umut ikonlarý, karanlýklar çökerken yüreklere. bekler aný yaþamak için zamanlar. bir hazan düþer bahçedeki çiçeðe... tane tane dökülür aklýmdaki sevdalar, büklüm yollara düþer oyalanýrým, kývrým kývrým akar daðlarý dolanýrým, kýrký çýkmamýþ aþklara boyanýrým, kýrmýzý kýrmýzý al al... yeþillerde gizlenir, sarý sýcakta kavrulurum ben.
siz bilmezsiniz beni, düþüncelerim insana benzemez, hayallerim ipe sapa, gövdeye övgüye sýðmaz, ben kendim yaþarým düþlerimi caným, ben kendim ölürüm gecelerimde... dudaklarýnda öldürebilirsin cümlelerini, ama yüreklerde asla... sen bilmezsin beni, ve içimden geçen düþleri. karanlýk köþelerim vardýr benim, ýþýðýn görmediði... yakar ateþin yakamadýðýný sevdalar,
eller veda için buluþurken, yürekler bin yýllýk hasret çeker vuslata, temkinli yaklaþýr sözler sevdaya: darýlýr diyedir belki gözleri, bir þiir daha koparken yürekten kim sevebilir ki acýyý? kim çekebilir ki bunca sancýyý? bir þiirden bir þairden baþka.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan ispenoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.