GÜL AĞACI !

’Karný zil çalmak’

Hangi koku
Hangi doygunluðu yaþatýr insana
’ruhu zil çalmak’
mesela

Mütemadiyen her gece ayaklarý onu
Gülistana götürüyordu

Þöyle derinden derinden nefesini içine çekerek
Çektikçe doyuyor
Çektikçe zil sesi azalýyor
Ruh acýkýrmýþ demek
Doymayý ah doymayý bir bilse

Gülistana varýyordu
Yine
Ayný son
Her gece hüsrana gebe
Kanter içinde uyanýyordu

Gül aðacýna uzanýyordu eli
Gül koklamak muradý

Ama elleri onun deðildi sanki
çekip koparmak için zorluyordu
Gül fidanýný acýmasýzca sallýyordu

Sonunda dumura uðrayan beyni hükmediyordu
Devasa kerpeten ellerine
çekip çýkarýyordu gül aðacýný yerinden

Az ötede bir tezek yýðýný
Kokusu iðrençmi iðrenç
Güzel görünüyordu gözüne
Ýnsan dýþkýsý
Hayvan fýþkýsý
Götürüp dikiyordu tam orta yerine

Her gecenin sabahýnda
Kýðý kokardý elleri

Aklý almýyordu nedir gördüðü bu ruyanýn asýl nedeni

Tiksinir olmuþtu kendi kendinden
Bir bilene sormalýydý
Utansada derinden derinden

Var muhahkkak bir ayýbý
Her gece niye bir insan ayný düþ/e
düþer/ki

Sordu bir bilene
Dedi ’senin var bir meziyetin,ama örtüyorsun onu günahlarýnla ’
’Yok ’
Dedi ’Ben sýradan bir insaným,kendi halimde yaþarým’

’Vardýr vardýr,iyi düþün ’ekledi
Güzel kelam ediyorsundur mesela
Ama özlü sözlere deðil
Küfre eðiyorsundur dilini

Resim yapma yeteneðin vardýr
Güneþi deðil de
Geceyi çiziyorsundur

Düþün bulacaksýn
Bu ruyayý kendin yorumlayacaksýn

Çok düþündü aylardýr her gece niye bu gül aðacý
Niye bu fýþký gül aðacýn/ý kemire

Bir ses getirdi kendini
Kendine

Ezan okunuyordu

Yýýllar yýllar önce Kur’ân öðrensin diye dedesi
Göndermemiþmiydi hocaya

bir gün karþýsýna alýp
’ oðlum her gün deðil her hafta ay deðil
senede bir gün hiç olmazsa oku Kur’ân-ý Kerîm ve benide kat dualarýna ’
Dememiþ gibi
Tam yirmi sene geçmiþti
Unutmuþtu belkide
Oysa on yaþýnda zehir gibi öðrenmiþti

’Tüh yazýk ’

Yazýk etmiþti O gül aðacýna...




























Sosyal Medyada Paylaşın: