Bana da aç baðrýný, ebedi yatak; toprak Çürürken kemiklerim, hazan misali yaprak Karanlýklarý tattýr, dünyada yaþanmayan Evlat gibi kucakla, sýmsýký sarýlarak
Haþre kadar beklemek, boyum kadar çukurda Can özümü terk eder, ruhum sonsuz firarda Ömüre nokta koymak, yaþamým bitti deyip Ne oluyor bilmemek, bensiz yalan dünyada
Þu uzanan sen misin, musallanýn üstünde Garip bir burukluk var, cemaatin hepsinde “Nasýl bilirdik seni” birazdan sorar imam Helallik ister bizden, hak kalmasýn kimsede
Toz kondurmazdýn hani, kýymetli elbisene Hep þey dünyada kaldý, sarýlýnca kefene En sevdiklerin indi senden önce çukura Kucaklarýnda indin, döndürdüler kýblene…
En sevdiðin evladýn, kürek elde çalýþýr Herkes acele eder, birbiriyle yarýþýr Ýmamlar Kuran okur, bir yandan salavatlar Amin esirgemeyen diller dile karýþýr
Fani dünya derlerdi, derlerdi inanmazdýn Ýnanýrdýn belki de hiç kaale almazdýn Þimdi alem deðiþti, baþka bir yaþamdasýn Elinde olan nedir, olsa da yapamazdýn
Müminin en etkili silahlarýndan dua El açýp amin dedik, ulaþýrsa ruhuna Mezar taþýn üstüne, doðum ölüm tarihi Birde her okuyandan, en azýndan Fatiha…
30/11/2007 Necati ÞÝMÞEK Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
nesimsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.