Sensiz gecelerde sýrýtýr keder,
Tozlu aynalara bakar aðlarým.
Zehrini yüreðe döker de gider,
Hüznümü üstüme çeker aðlarým…
Baþýmda sancýlar dolanýr durur,
Gözümden süzülen akmadan kurur,
Haykýrsam, kaç günde, ne zaman varýr?
Baþýmý yorgana sokar aðlarým…
Çile mi hasret mi benliði saran,
Davul mu tambur mu göðsüme vuran,
Her saat býkmadan beynimi yoran,
Diþimi hýþýmla sýkar aðlarým…
Duvardaki resmin bana bakýyor,
Baktýkça cismine, sevda akýyor,
Gözlerin içime kurþun sýkýyor,
Gamzemi yastýða yýkar aðlarým…
Suretin kapýya çarpýyor, simli,
Yokluðun dolanýr peþimde, demli,
Göz yaþý saðarým kirpikten, nemli
Hasretin önüne çöker aðlarým…
Yeþil mi, kahve mi gözünün rengi,
Karanlýk çiðnemiþ seçilmez dengi,
Aþkýmýz her daim içimde bengi,
Sýzýmý zulamda yakar aðlarým…
Ýçimde bir boran önümü keser,
Yolumu düðümler estikçe eser,
Þu gönül sevdaya nasýl da küser,
Gururu yoluna döker aðlarým…
18 Aralýk 2007
Aþkýn Ummaný/Ahmet EROÐLU®