TAZE GECE VE BEN!

Bir ah! çekti içinden akþam.
Susmadan konuþtu taze gece.
Elimde yýldýzlý bir deynek,
Ayaklarýmýn dayanaðý,
Gönülevimin korunaðý olacak.
Sordu dilinden çok bakýþlarýyla,
Bu gecelik gelebilir miyim evinize?
Döndü ardýna karanlýða baktý,
Aydýnlýk pencerenin dibinde.
Yürüdü, aya çýktý gece…
“Gel” dedi, güneþe bakalým birlikte.
Görelim bakalým nasýl baþlýyor sensiz gece.
“Gel” gecelerimin ikizi…
Gölgen aðaçlarýn yapraklarýna gizlendi.
Kara dallarý ellerin.
Yabancý kýþa bu rüzgar,
Sensiz esmekte…
Soðuk odamda yalnýzlýðým bayatladý.
Eðildi ocaðýn ateþine saçlarý.
Al sevdayla ýþýdý yüzü,
Alevlendi sanki içi;
Yüreðinde bir ýsýnma.
Baktý ateþin uzaðýndaki eski anýlara.
Yol verdi upuzun geceye…
Bir kutuda saklanmýþ sevgisi,
Altýn iðneyle tutturulmuþ onun kalbi þimdi…
Dugulandý gece hayaliyle gündüzledi.
Sabahladý, bir dilim ekmekle karnýný doyurdu.
Bir tok gece, acýdý insanýn fakirliðine
Ya da gecenin, gündüz zenginliðine.
Ne gece ne de ben!
Bir çift söz edememiþtik,
Seviler üstüne…

Yazan Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: