ben lânetli adam, bütün günüm bu benim acýnýn sabahlarýna uyandýrýlýrým, hep geceyim kötü bir sýr saklý durur baþucumda ayaðýmýn kiremitinden seken kuþlarla- övünç tarlalarýnda gezerim kuþkum siyâh!
büyüdüm gölgelerimi derledim dalgalarýmý raksýna býraktým- ýþýsýn diye aþk! kimim kimsem yok diyen bir çiçeði besledim ellerimle, ellerim yorgun sular gibiydi hayata kapandýlar… ölüm tabutumda astýðým resimlere benzeyen birkaç köhne þiir benim gizemimdir sonsuzluðu, onun ve o!
bütün Kadýnlarýn saçlarýyla oynadým, soluðum kesildi kibrit aradým çocukluðumdan yakmak için güzel acýlar vermeyen þeyi kin duydum en uzaðýndan bir kýlýcýn zorladým aklýmý- delillerim ve deliliðim yerinden oynadý! hiçliðe sessiz býrakýldým…