Kederliyim dost, gözlerim kýtlýðýn avcýsýný gördü.
Hazan ayý yaprak döktürür üzerime,
Üþüdüm en korktuðum yerden vurunca kader.
Yokluk küfürler ettirir erene bile.
Þemsiyeme dizdiðim kuru ekmekleri martýlara attým,
Sadakasý az, gönlü çok olmalý insanýn.
Bir yaþlý kadýn, bir küçük çocuk…
Alýn bendeki bereketi, yoksulluðun kahrý ne kötü.
Ellerimiz temiz, kalplerimiz kirli,
Eðilin de bakýn hakikat kaç yerinden yamalý.
MG-KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.