BORÇLANDIM GECELERE

Yüreðimde acýlarým vardýr benim
Yýllardýr göz bebeklerimde biriktirdiðim
Eskimiþ hayallerle yýrtýk çuluma sarýlýp
Yükümü sýðýndýðým gecelerde boþaltýrým
Feryadýma tanýklýk eder geceler
Gün olur isyan ederim kimsesizliðime
Sarýlýr kimselerim olur geceler
Kuytusunda emzirir gözlerimi
Sarýp sarmalar ýslak yanaklarýmý
Dudak kenarlarýndan süzülür yaþlar
Islanýr avuçlarým
Kirpiklerim sýrýlsýklam
Ritmi baþka atar kalp denen kýrýk þeyin
Gizleyip saklar gözlerden geceler
Titreyen dudaklarýmla kan çanaðý gözlerimi
Kimse bilemez kime aðlayýp
Kimleri özlediðimi
Ben anlatýrken yere göðe sýðmayan çilelerimi
Ser verip gün ýþýðýna
Sýrrýmý vermedi geceler
Öfkelenirim hýrsýmdan
Her seferinde kaç kere yumruklarým
Alnýnýn tam ortasýný
Saðýr olur karþýmda saygýdan imtiyazý olmaz
Kýskanmalarýna tanýklýk etmiþliðim yoktur
Gün ýþýðýna karýþýp
Ayan beyan her þeyi
Etrafa saçarken ben fütursuzca
Hiç kapatmadý kapýsýný
Her seferinde aðýrladý beni
Yine en baþ köþesine oturtup
Hünerle okþadý saçlarýmý
Sakladý kuytusunda bütün eksik yanlarýmý
Ele vermedi hiç bir zaman
Meðer ne borçlanmýþým gecelere
Geceye vefam olsun karanlýk mezar


Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: