Bu þehir bana içinden çýkýlmaz bir bilmece býraktý…
Yýrtýcý kuþlarýn nefesinde biriken açlýk kokusu sardý
Bu gündüzü bed, gecesi bed þehri…
Yýllarýn sýrtýmýza biriktirdiði kamburu,
Herkesten saklanan özürlü bir çocuk gibi saklamaya çalýþtýk;
Ama baþaramadýk.
Aðrýsý,
Sancýsý,
Gözyaþý,
Anýsý derken, yýllarýn içine hapsettiði kini bir anda nasýlda dýþarýya attýk.
Þimdi, yaðmurla halvete girmiþ günlerin
Bakire sabahlarýný saklamaya çalýþmanýn ne kadar beyhude bir çaba olduðunun yeniden farkýna vardýk.
Bu þehir bana içinden çýkýlmaz bir bilmece býraktý…
Kýrýk tahta bavullar yok artýk bu aymaz zihinlerin dolaplarýnda.
Fikrimizde bizi biz yapan anýlarý biriktirmeyi býrakalý çok oldu.
Avurtlarý çökmüþ siluetlerle sabah akþam demeden,
Yeni gelecek günün avuçlarýnda saklý umutlarýn hayallerini kurmaktayýz nicedir.
Yazmadan,
Konuþmadan,
Aðlamadan,
Avaz avaz baðýrmadan geçen onca ayýn sonunda,
Günler geceler boyu devam eden bu doðum sanýcýsýnýn sonunda
Anca birkaç ucube kelime doðurabiliyoruz.
Hepsi bu kadar…
Gidilecek ve henüz ýrzýna geçilmemiþ hayallere yataklýk yapan bir þehir var rotamda.
Bakir gülüþlerini kýyý köþe saklamýþ
Kendini belki de bana saklamýþ koca bir þehir.
Çünkü;
Bu þehir bana içinden çýkýlmaz bir bilmece býraktý…
Her þeyi unutmak ne de kolay olacak…
Baþýmýzda dönüp duran alacalarý,
Kýblesini sýfata çevirmiþ ademoðullarýný,
Her bir kelamýndan aðu sýzan Havva kýzlarýný öylece býrakýp,
Her zamankinden kör
Her zamankinden saðýr
ve her zamankinden dilsiz çýkacaðým yýlandan öykünen yollarýn kýyýsýna.
Arkamda koyu bir gölge,
Arkamda ýssýz bir kalabalýk
Arkamda kýrýk sokak lambalarý ve aç sokak köpekleri býrakýp,
Maviyle kucaklaþan koca bir þehrin kollarýna atýlacaðým.
Her þey deðiþecek;
Girdiðim sokaklar,
Çaldýðým kapýlar
Köþedeki bakkal, meydandaki park,
Sahildeki çay bahçesi…
Deðiþmeyen kadýnlar olacak vardýðým menzilde,
Her þehrin kerhanesi aynýdýr nede olsa hikayeleri deðiþse de.
Bu þehir bana içinden çýkýlmaz bir bilmece býraktý…
Belli ki bir kýrýlma noktasý var hayatýn
ve puslu pazarlarýn göðsüne saplanmýþ, bilinen hiçbir cerrahi müdahale ile çýkarýlamayacak hüzünleri var.
Çok oldu sokaklarýn hasta ruhlarýný evlat edinmeyeli.
Yazmaya deðecek hiçbir hikaye misafir olmuyor bu aralar kalemime.
Anladým ki sevmiyorlar içimdeki anaç kadýný.
Bir fincan kahve daha bitiyor,
Bir paket sigara,
Arkasýndan gelecek çaresiz baþ aðrýsýna bahane aramaya gerek yok.
Artýk;
Telaþ etmeden hazýrlanýp, gidilecek,
Siz bilmezsiniz;
Bu þehir bana içinden çýkýlmaz bir bilmece býraktý…
Kanlý pazarlar,
Kendini kahkahalara takas eden hýrpani ruhlar,
Gözyaþlarýný cümle baldýrana rahmet okutacak kadar zehirleyen kullar…
Ýþte bu þehir saçlarýmýzýn arasýnda gizliyor en gaddar yalanlarýný,
Gözlerimize mil çekmiþ gibi,
El yordamýyla yaþamýn týrabzanlarýnda yaþamaya mecbur býrakýyor,
Görmeden ve duymadan, en ilkel haliyle ruhumuzun,
Hayatýmýza ölümü bir adým daha yaklaþtýrýyor...
Artýk gitmeli,
Ne de olsa;
Kadim dostlarýn kapýsýna býrakýlmýþ bir piçtir vefa
Ve bu þehir, içinden çýkýlmasý imkansýz bir bilmece býrakýyor zihnimin ücralarýna…
Ocak’2013 Aydýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.