/Küçük bir kanat sesi þimdi umut,
Kulaklarýmda çýnlayan.
Ana avrat sövdüren bir soðuk var dýþarýda.
Saçma sapan hayatlarýn bile ayazlarýna rahmet okutan./
……….
Suskun bir þehir çiziyorum.
Alacakaranlýkta yaptýðý düþüðün
Sancýlarýyla kývranan bir yosma gibi kazýnýyor zihnime,
Suskun bir þehir;
Dilsiz kalan tüm kanamalarýn þerefine.
Saat sabaha koþuyor,
Gözlerim uykuya
Zihnim intihara
Bedenim þehvetin ateþli parmaklarýna,
Ve ben karanlýk bir þehir çiziyorum.
Ýstanbul’un orospu eskisi kulelerini kýskandýracak kadar güzel,
Ýfriti uyandýracak kadar beter…
Karanlýk bir þehir,
Bir önceki þehrin suskunluðundan bi-haber.
Aklým yalnýzlýða muhtaç
Dilim kelimelere
Parmaklarým kâðýda
Gözlerim karanlýða…
Ben þimdi
Berbat bir sabahýn aðýz kokusuna uyanýyorum,
Bir þehir çiziyorum,
Bin sevda öldürüyorum…
Çizdiðim her þehir garip bir anaçlýkla yeni hikâyeler doðuruyor.
Karanlýklar,
Aydýnlýklar,
Saçma sapan suskunluklar.
Hepsi birbirinin ardý sýra,
Katar misali dolanýyor.
Az ötede kustuðu safranýn içinde boðulan adamýn
Geceyi yýrtacak kadar keskin kelimelerle yazdýðý sona
Aldýrýþ etmeyecek kadar kalabalýklaþýyor nüfus.
Ölü bedenlerin kesif kokularýna alýþmýþ yýrtýcýlar gibi bekliyor köþede gizli aþklar.
Þehir kanýyor,
Þehir ölüyor,
Þehir her bir parçasýndan yeniden doðup kendini öldürüyor...
Bir nokta gibi küçülüyor zihnim,
Kývranýyorum,
Aðlýyorum
Kýrýyorum aklýmýn aynalarýna yansýyan o ucube siluetleri.
Her bir bakýþla kestiðim bileklerimden akýyor zehrim…
Senenin kaç olduðunu bilmiyorum.
Bir önemi kalmýyor zamanýn, ölümle nefes nefese seviþiyorken.
Þimdi desem ki;
Hepinize birer mahþer doðuruyorum.
Ýnanacak kadar cesur olmadýðýnýzý biliyorum…
Ýþte bu yüzden;
Suskun bir þehir çiziyorum,
Alacakaranlýkta yaptýðý düþüðün
Sancýlarýyla kývranan bir yosma gibi kazýnýyor zihnime,
Suskun bir þehir;
Dilsiz kalan tüm kanamalarýn þerefine.
Þubat’2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.