Doktor Bey
Þikayetim sana, dinle doktor bey,
Vefasýzýn biri, terkedip gitti.
Elimden gelmiyor, þimdi hiçbir þey,
Çektiðim acýlar, canýma yetti.
Birbirimiz için, tutuþuyorduk,
Ýçimizdeki aþk, bitmeyecekti.
Gözlerde, kalplerde, buluþuyorduk,
Mutluluklar bizden, gitmeyecekti.
Sevmiþtik ikimiz, deliler gibi,
Ayrýlmayacaktý hiç ellerimiz.
Sonunda bulmuþtuk, gerçek sevgiyi,
Çocuklar gibi mutluyduk ikimiz.
Þimdi o yabancý, ben ona uzak,
Sanki ikimiz de tanýþmýyoruz.
Belki gönlümüze, kurulmuþ tuzak,
Yeniden sevmeye, yanaþmýyoruz.
Ýþte durum böyle, doktor bey oðlum,
Pas tutan kalbini, deðiþtiriver.
O beni sevmezse, ben mahvolurum,
Sevmeyi öðrensin, artýk bu sefer.
Mehmet Ali Çýbýklý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Çıbıklı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.