Gün Batımı
Gün batýmlarýnda, mahzun olurum,
Ayrýlýk içime, iþler aniden.
Birden hüzün çöker, ben kahrolurum,
Ayrýlmak zor gelir, kopamam senden.
Bu yüzden hiç sevmem, gün batýmýný,
Düþman gibi gelir, beni yaralar.
Geceler boyunca, sýkar canýmý,
Yokluðun kalbime, bir býçak saplar.
Her gün batýmýnda, özlerim seni,
Biriken hislerim, sýðmaz içime.
Duygular artýyor, dinlemez beni,
Dertlenir dururum, kendi kendime.
Bu gün batýmýnda, aklým hep sende,
Elimde telefon, yolda gözlerim.
Ben seni sevmiþim, sen bilmesen de,
Yokluðunda böyle, seni özlerim.
Seni bir kez görsem, mutlu olurum,
Arada gel görün, beni sevindir.
Yokluðunda yine, ben kahrolurum,
Sana hasretimi, gel artýk dindir.
Mehmet Ali Çýbýklý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Çıbıklı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.