Þiirler yazýyorum ben yine sana
En özlemli, en duygusal, içimin en çok sana taþtýðý zamanlarda þiirler yazýyorum
Bu hiç deðiþmiyor..
Sabah kalkýyorum sýcacýk yataðýmdan,
Yürüyorum caddelerinde Ýstanbul’un
Bir martýnýn kanatlarý getiriyor bana nefesini
Yüzümü yalýyor bir rüzgar misali..
Otobüs þoförünün biletler arasýnda sýkýþmýþ hayat çýðlýðý çýkýyor kornasýndan.
Çöp konteynýrýndan fýrlýyor siyam kedisi
Tüylü boynunda tasmasý..
Kimbilir hangi sýcak yuvasýndan kaçmýþ,
Gözleri sahibini aramaklý..
Neden sonra bir cafeye giriyorum.
Ýstanbul’un garip isimli cafelerinden birine
Günün gazetelerinde hep ayný haber..
Sevgililer günü için hediye alternatifleri,güller,
Kýrmýzýya bürünmüþ saman kaðýdýnda her yer..
Bir sýcaklýk yakýyor boðazýmý kahvenin telvesini yudumlarken
Ýþte o anda sen geliyorsun aklýma...
Üþüyen ellerin geliyor
Ellerimin sýcaklýðýný hissediyorum,
Ellerim ellerini arýyor..
Sonra yine takýlýyorum Ýstanbul’un can sýkýcý trafiðine.
Yürüsem daha hýzlý ilerleyeceðim biliyorum,
Sýkýlýyor, iniyorum..
Voltalar atýyorum..
Taþlar býrakýyorum boðazýn serinliðine..
Sevgililer gününe saatler kalmýþ...
Yanýmdan iki sevgili geçiyor,
Kýz sevgilisinden tek taþ yüzük istiyor
Durup düþünüyorum yolun ortasýnda,
Ýnsanlar garip garip bakýyor,
Sanki benden garip hiç bir þey yokmuþ Ýstanbul’da
Ýstanbul soðuk bugün diyerek kabanýmý çekiyorum boynuma kadar,
Hava serin..
Düþünüyorum da ellerime yakýþan en güzel taký yine senin ellerin..
Ne iþi var ellerimde, boynumda, kulaklarýmda anlamsýz altýn denen metallerin
Hava gürlüyor,
Iþýklar çakýyor gözlerinde
Ýstanbul en güzel yaðmurlarýný akýtýyor insanlarýn üzerine
Ve her damla aþk olarak geri dönüyor yeryüzüne
Sevgililer bambaþka bir özlemle sarýlýyorlar birbirlerine..
Yürüdükçe kayboluyor suda ki ayak izim,
Nasýl olduðumu sorma,
Ben bu günde sensizim!
Acýktýðýmý anlatmaya çalýþýyor karným,
Ama hiç bir þey istemiyor caným
Bir ufacýk simitle geçiþtiriveriyorum kahvaltýyý.
Þiirler geliyor aklýma,
Kalemim yok yazamýyorum..
Aramadýn bir haftadýr..
Hakkým yok, iþin yoðun kýzamýyorum..
Trene biniyorum neden sonra,
Arkamdan koþuyor çocuk düþlerim
Beni sakýn býrakma buralarda dercesine koþuyor..
Bu sefer üþüyor ellerim..
Ne olur döndüðünde yine gel, yanýma sokul..
Sensiz o kadar boþ ki,
Tüm garipliklerine raðmen, Ýstanbul...
Þubat’05
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.