öyle sevdim ki seni
hayalinin damlacýklarýndan ýslanýrken
sözlerindeki hisseyi bir kenara koymadým
gözlerin semaya dönmüþ ayna misali
o dalgalý saçlarýna özenmiþ
hasatý yakýn baþaðýn rengi
haberin var mý kalbimdeki yerinden
ne zaman seni düþünsem
sevgini dinliyorum bülbüllerin dilinden
bil ki o an
buzlarý eriyor nazlý daðlarýmýn
canýmýn devasý kimdir benim
özlerim bin sebepte bir tepkini bile
zira
erdemin iþareti o latif sitemlerin
dalýp giderken ufkuma, bilmem ne desem
iþte
çýkardým þapkamý, sanki nefesin nefesimde
isteme benden
ne mümkün seni, kalbimden söküp atmak
muhtacým sevgine
ne mümkün þu hayata sensiz katlanmak
köþeleri bilenir yastýðýmdaki taþlarýn
her gece þimþekleri çakar kara bulutlarýn
gitme
limanýndan uzaksam eðer bir tanem
kýzýl yongalar yüzer ufkumun deryasýnda
bakmakla görmek arasý
bir gizin çemberinde döner dururum umarsýz
ben sensiz inan çok üþürüm
sýcak mevsimlerin ortasýnda da
19.01.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.