Kimi dört kiþinin, kimi bin kiþinin, Gider omuzlarýnda bir gün girer kara topraða. Kaçmak yoktur, ondan, Ýlla’ ki giderdir bir gün insan. Zengin fakir denmeden omuzlarda.. Sallanmaz gidene, ne bir el, ne bir mendil Konur dualar içinde Her giden, kara topraða. Kalmýþsa ondan geriye bir eser Býrakmýþsa arkasýnda bir aný ne mutlu ona Ruhu þad olur, Her akla geliþte anýlýrdýr O giden. Þu dünyada Ýnsan olana, fazla mal mülk ne gerek. Ýnsana esas lazým olan Hayatta iman, Ve’ de Ahrette imandýr, Bir de ölene makberdir, gerek olan.
19 Ocak 2013 Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.