Mor karanfiller derinden susar
Ölüm öncesi haber spikerleriyle
Mikrofonlarýn boynu bükülür
Haber bültenlerinde siyah beyaz bir resimle
Elma yanaklý bir sunucu
Gözleri güneþten can gülüþle
Uzunca bir “ ýýý.”.evet sevgili seyirciler..
Bu gün otuz ikinci gün…
Sol ayaðýnda sýcak su yanýðý
Aksasa da bazen hayatýndaki adýmlarý
Ýnadýna hep dik yürürdü hep o ayaklarý…
Bir/and son köþesindeki gazetede
Ýçer içindeki piþmanlýðýn pýnarýndaki andýný
Son haber kara haberdi
32. Gün sonrasý otuz üç tespihli…
Duayen duaya inancý olan
Biz hep seni sevdik karanlýðý aydýndýk yapan ekranýnda
Kara bir çelenk indi simsiyah güllerle
Daha yetmiþ ikisinde saatleri kollarýnda seven
Turuncu saatlerin
Kara bir güvercin oldu akþam üstü
Hadi be bir “ýýý” de… bu akþam ki bültende
Daha da bizi üzmeden son bir haber ver kaldýðýn yerden…
“ Seni bu ülkenin tüm haber bültenlerini izleyenler kadar…
Bir de sana dua edenlerden daha çok seni özleyeceðim”
Mehmet
Ali (Yüce)
Bir/and içiti…
Gitti…
O Hepimizindi
Ýçimiz Solgun Mor Haber Bütenlerine Kaldý
Þimdilik Aylardan s/onsuzluk,,,
Bugün yýllardan hep 32. Gün….