KARIÞIK ÞÝÝRLER….
Deðdiðinde tenine sabahýn kýzýlý
Islanýr sokaklarýn kirpikleri
Çalarken ortalýða kýraðý
Üþürdü göðsüne gece düþmüþ þehirler…
Kan damlatýrdý rengini yitirmiþ beyaz bulutlar
Mor sevmeler salkým söðütle açarken
Bir dilin koy(n)unda uyuyan þarkýlar olurdu sevdalar…
Misaksýz insafsýz alevler çoðalýrken
Her dolunayda büyürdü gölgeler
Sallanýrdý arkasýna yaslandýðýmýz akasya ….
Dökülür ürkerek titrek mumlarýn parafin aydýnlýðý
Karanlýðýn derin sýzýsý olurdu mýsralar
Ve acýnýn rengi kalýrdý geriye…
Çoðalýrdý suskun yalnýzlýklar
Kýrlangýçlarýn son çýðlýðý sonbahara karýþýrken
Düþerdi üç harfli kelimeler kahverengiye
Adý aþk olan…
Uçurtmalar rüzgar beklerdi intihar kayalýklarýnda
Uçardý umutlar martýlarla bir olup
Koparken fýrtýnalar koynumuzda,,,
Konardý yakamozlar omuzlarýmýza
Kozasýndan çýkamamýþ þiirlere kalýrdý en güzel sözler….
Kelebek ömürlü türküler süzülürdü
Çalkalanýrdý dudaðýmýzýn kýyýsýndaki öpüþmeler
Mýrýldanýrken yüreðimizdeki kelimeler
Dalgalanýrdý eski düþlere düþen mavi özlemlerimiz…
Tükenen kandiller
Sönen sokak lambalarý
Ve geriye bir garip karanlýk kalýrdý
Bir de meczup nakaratlarýn sararan eski yankýsý …
Nasýrlaþýrken parmak uçlarýmýz sabýr tespihlerinde
Düþen yýldýzlar aydýnlatýrdý takati kalmayan karanlýðý,
Bir yanýmýzda her zaman toprakta seven cemreler ….
Ay düþer
Yýldýzlar söner
Güneþ düþlerde solardý
Ayrýlýklarýn sabahlarýnda
Akþama çok varken
Demli þiirler de ölürdü sen benden gidince….
II. ÞÝÝR…
Yankýlanýr kartalýn çýðlýðý
Sarsýlan vadilerin kayalýklarý vurulur
Küflü güller karýþýr kahverengide
Ejderha ýsýrýðý kesilir gece
Geçirir pencerelere diþ izlerini
Nakaratlarla yaralanýr
Kan emici yarasa olurken hatýralar…
Nil’in akýþýna karýþýr timsah yüzüþlü akþamlar
Çürümüþ kemikler daðýlýr, topraðýn dolunayýnda
Aðýr aksak saatlerin titreyen fitilinde
Kan akýtýrdý kýrmýzý þelaleler ….
Pýhtý…Pýhtý koyulaþýr, kararýrdý yollar
Biraz sevda özlemi biraz geçmiþ
Emerken zifiri karanlýk, ormandaki panzehirli bir hasreti…
Kýlýcýný telaþla taþla bileyen þerefli savaþçýlar
Batýrýr bataklýklara sisli hançerlerini…
Çatlak kaburgalý kasabalar oldukça suskun
Damýtýlan týlsýmlarýn kenarýndaki ritüeller süzülürdü
Kum saatlerinden düþerken birer birer zaman…
Yýkýlan kalelerin eski surlarý çökerdi
Kururdu umut tohumlarý çorak topraklarda
Ve kýlýç seslerindeki öpüþmelerin sürgünü
Giyotinde býrakýrdý bir aþký
Yazýlýrken bir mazi nakkaþýn nasýrlý ellerinde ….
Þ
Ý
Ý
R
Düþerdi
Son sözlerin üstüne
Güneþ kesilir
Söner, susardý
Son nefesimizin eski gölgesi gibi ….