Ey gönül figânsýn kimlere küstün
Yýllardýr gözünde giryânsýn gönül
Mecnun’sun Leyla’sýz çöllere düþtün
Damlayý damlayý veryansýn gönül
Sanki çölde göl var, serap görürsün
Kendini sahradan harap görürsün
Aþk ile ateþi þarap görürsün
Güneþin baðrýnda seyransýn gönül
Sen de mi ateþi mey deyip içtin
Aþk ile meleyip kendinden geçtin
Cennet durur iken cehennem seçtin
Yalnýz ateþe mi hayransýn gönül?!
Ekmek aþ istemez düþ ister gönül
Yazda bahar ile kuþ ister gönül
Bir çift elâ gözle kaþ ister gönül
Sen gülün bað(r)ýnda büryânsýn gönül
Gördüðün her þeyin içi boþ imiþ
Uzak yýldýzlarca hayâl düþ imiþ
Döndükçe bu devran baþýn hoþ imiþ
Yâr gözünde elâ ceylansýn gönül
Kan durur beyninde dinmez mi giryân
Eð’ninde yýldýzlar dönmez mi devran
Madem ölümüne sürecek sevdan
Can ile cânâna kurbansýn gönül
Þaban AKTAÞ
18.01.2013 -22.22