O VAKİT LEYLA

Yine güz ey Leyla...
Kaçýncý yaprak bu,
sararýp düþen bilmiyorum peþin sýra
Nihayeti hazan, biliyorsun bu iþin
Çýkýyorsun aklýmdan arasýra
Gidiyorsun evine iþte o vakit
Çekmiþ perdeleri, yemek yapýyorsun
Yine yakýyor gözlerini soðanýn kokusu
Belki bir lahza camdan bakýyorsun
Çocuklarýn geliyor
Sarýlýyorsun…
Bir yaprak düþüyor yol kenarýnda aðaçtan
Dalýyorsun belki
Benim gibi
…
Sonbahar ve sen ey Leyla
Yakýyor inceden içimi
Ve, akýyor zaman nihayetimize doðru
Unutuyorum ara sýra seni
Çýkýyorsun aklýmdan
Çýkýyorsun kapýdan çarþýya doðru o vakit
Vitrinlere bakýyorsun,
Aklýna bile gelmeden ben
Biraz meyve alýyorsun belki
Eve dönerken dolmuþ arabalarýnda
Belki dalýyor gözlerin
Bir darlýk çöküyor yüreðine o an
Bir derin nefes alýyorsun, geçiyor
Benim gibi
……
Ya güzü düþünmeliyim ey Leyla
Ya seni…
Aðýr geliyor meftun kalbime iki sevgili
Dedim ya unutuyorum ara sýra seni
Unutuyorum,
Boyundan büyük çocuklarýna sarýldýðýn vakit
Yanaklarýna dokunduðu an bir yabancý el
Gözlerine baktýðýnda bir çift anlamsýz karanlýk
Büküyorum boynumu
Çýkýyorum hayallerden pürtelaþ
Seni… oracýkta unutuyorum
........
Bir yaprak kuruyor dalýnda inceden
Mu’teriz bir sükun ile
Bir þarký dinliyorum
Eski bir zamana ait…

Sosyal Medyada Paylaşın: