ÖLÜM ÇOCUKLARI SEVİYOR
Dudaklarýnýzdan kan damlarken,Kevser pýnarýnda yýkansanýz arýnmaz dünyadan yüklediðiniz kirleriniz
Deniz Derya Giritli
Sýrtlan diþlerden kan sýzarken
Sevgiden kardeþlikten söz eden
Kýraç topraklarý mesken tutan
Cehennem yakýtý Ebu lehep soylarý
Çöle dönmüþ yüreðiniz
Yüreðiniz ki beton
Öylesine sevgisiz duygu yoksunu
Küf tutmuþ gönlünüzden
Nefret tohumlarý dökülür topraðýma her mevsim
Yeþermesin sevgi çiçekleri diye
Gönlü bahar
Gözleri güneþ yüreklere
Kurþun dökersiniz acýmadan
Her gün eksilen insan yanýnýzla
Kelimeleri uyutup
Ninni söylemeye devam edin
Yalandan ’barýþ’ nutuklarý atýn
Kirli ellerinizle çekin tetiði
Ýnsanlýðý þakaðýndan vurun
Yüzsüzce konuþmaya devam edin
Riyâkâr gözlerinizi
Devirin saða sola devirin
Kanlý ayak izleriniz
Analarýn göðsünde dururken
Aðlamaklý bir sesle
’Savaþa karþýyým ölen her can bizim ’
Demeye devam edin
Timsah gözyaþlarý dökün meydanlarda
Bu oyun hep ayný yerden sahneye konuyor
Coðrafyanýn öbür yüzünde
Film baþa sarýlýyor
Hoyrat eller yýldýzlarý söndürüyor tek tek
Kardelenler açmadan koparýlýyor baðrýndan
Korkulu rüya baþlýyor
Çocuklar çýðlýk atýyor
Soluyor gül benizleri-
Ayak bileklerine dolanmýþ
Uçurtmalarýnýn ipleri etlerini kesiyor
Kan akýyor minicik bedenlerinden oluk oluk
Kuþlar seslerini kesiyor mahçubiyetten
Kan tükürüyor gökyüzü
Körpecik canlarýn nefesi kan kokuyor
Aç kapýyý bezirgân baþý
Azrail selâm veriyor
Ölüm en çok çocuklarý seviyor
Büyüklerin aptal savaþýnda çocuklar ölüyor
Ah küçüðüm
Affet lütfen bizi
Biz büyükler
’Ýnsan ’ olmanýn onurunu kaybettik
Çok üzgünüm
Kandýrdýk yine sizi
/Küçük kurþunlarla öldürmüyorlar çocuklarý/
Deniz Derya Giritli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.