Ateş Üstünde Yalınayak

Yaseminlerin pembe aþsýn akþamlarý Fidan,
Karanlýklar, nihavent seslensin çaðlayanlarýna,
Düþ kurgularýnda bilinç altýnda beni de iþle,
Ýþle de sýkýlmasýn canýn,
Zaman ayrýlýk senfonisini çalmaya baþladýðýnda.
Yalnýzlýk nöbetlerinin kaçýncý kývrýmýnda,
Yuvarlanmýþsan sýrýmlý aðlarýna bu sýrýmlý dönencenin,
Harman etmiþ gibisin tutkularýný,
Kavrulmanýn çekilmez Eylül randevularýnda.
Tutuþturmuþsun da belli, çakmak çakmak yüreðini,
Kavak yellerinin yazýlara sere serpe saçýldýðýnda,
Ve yansýmýþ kanadýna turnanýn,
Akþam kuruntularýnýn gümüþ rengi pul pul.

Bu kaldýrýmlarda çamur bulaþmaz ayaðýna Fidan,
Türkünü çekinmeden söyle rüzgara karþý,
Zamanýn hýzlý temposuna aldýrma sakýn.
Vuslatýn saniyesi bir ömür çünkü,
Bir ömür,gönül ikliminin kuþtüyü güvertesinde,
Amaçlardaki renk sarhoþluðunu görmüþsen güzün,
Her tonunda nakýþlanmýþ bir yaný var,
Bir yaný var, gökkuþaðýnýn fark ettin mi?
Hani sormuþsundur sabah mahmurluðunda,esen yele karþý:
“Nasýl tutar bu sýtmalý bestenin mayasý” diye,
Düþündün mü, bazen çeliþkiler armonisinde yaþanýr,
Bu step serüveni, ateþ üstünde yalýnayak...
Yanmaz nasýrlý ayaklar, hissizlik diz boyu,
Derinlere bakan nazarlar bir bilmeceyi çözer gibi,
Deler geçer uykuyu, gecenin sessizliði,
Deler de geçer, bilmezler bir bestenigarda,
Söylenen melodi, uzar da sabahlara yorgun argýn,
Ateþ üstünde yalýn ayak.

Muzaffer Eker
Sosyal Medyada Paylaşın: