EY SEVGÝLÝ!
SORMASINLAR SENÝ BANA
Bana huzurun resmini sordular, senin olduðun her yer dedim.
Paletimdeki tüm renkleri gökkuþaðýna serpsem, belki sen yapar dedim.
Bana seni sorduklarýnda, güneþe bakýn ama kör olursunuz,
Okyanusa atlayýn ama boðulursunuz, kutuplara gidin donarsýnýz,
Mecnun olun çöle bulanýn, Ferhat olun daðlara gömülün,
Toprak olun suyu bekleyin,
Gökyüzüne kanat çýrpan, yüce turnalara bakýn, ama uçamayýn.
Elinizi uzatýn ama maðrur gölgelerle kol kola kalýn.
Bana seni sormasýnlar sevgili, anlatamam, anlayamazlar, dedim…
Ateþe dokunsalar en sýcak anýnda, “ yanmak” nedir yine de bilemezler,
Narýndan kalbim semendere dönse de,
Senin meþalenle yokluða doðru yol almak niyetindeyim.
Hiç olmak nedir diyorlar bana ey sevgili,
Hiç olmak için varlýða doymak gerek, öyle bir doyacaksýn ki, hiçi anlayasýn.
Bana kucak dolusu dünyalýkla geliyorlar,
Benim dünyam bir pervane, durmadan sana dönüþen.
Semazen sabahlarýmda ezanýmsýn,
Beþ vakit alnýmý sersem kaldýrýmlara,
Yer sarsýlýr da aþkýmdan, tükenmez yine de gözyaþlarým,
Sýrtladýðý taþlarý baðrýma indirin, zira baðrým onun aþkýyla hafifliyor,
Ben bu zalim hafiflikle nefes alamam,
Ey sevgili! yine seni sordular bana,
Ama arayýþlarý boþunadýr, yanmayanlar nereden bilsin senin ziyaný.
Zira köre gülü anlatsam, kýrmýzýyý bilmeden nasýl anlasýn senin güzelliðini.
Nemrut daðýna çýksam, içimdeki yanardað onun sönmüþ bedeniyle yarýþamaz,
Kül olmak adýna koþtuðum seccadem, öte taraf da yüzüme günahlarýmý vurur.
Ey sevgili sormasýnlar seni bana zira aynalara baksam,
Aynalar çatlar çýlgýn suretimle, ben bu çýlgýnlýkla ne anlatsam boþunadýr.
Melek GÜRSES
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.