‘’En yakýn dostun olsun merhamet’’ derdi
Seneler önce annem..
Dostun olsun..
Oldu..
Ve merhamet kardeþler doðurdu.
‘Acýmak’tý birinin adý, kendin hariç herkese
‘Fedakarlýk’tý diðeri, ‘’önce baþkalarý..’’
‘Sadakat’ de zincirin son halkasý..
Oldu da ah annem
Nerde bunlarýn bana faydasý?
Kumdan kale yapan çocuða yardým etmek gibi
Masum mu her þey?
Yapmasýna yaparsýn kaleni de
Baþkalarý yýkar..
Beþ lirayý az görürken sen dilenci çocuða,
Babasý onu ite kaka hýrsýzlýða zorlar..
Düþmüþ kadýna iki kelam ile
Anlatmak istesen hayat kahpeliðini,
Daha noktaný koymadan senin de adýn çýkar..
Söyler misin annem..
Kime uzatabilirsin ki elini?
Uzatýp geri aldýðýn bir sürü diþ izleri,
Týrmalanýrsýn, yýrtýlýrsýn..
Belki en fedakar dosttum bir zamanlar ben anne
Kýyamazdým bir damla gözyaþýna
Karþýma alabilirdim herkesi o an,
Dostluk adýna..
Sonra anladým ki
Karþýna dünyayý alsan ne çýkar be
Karþýlýðýný alamadýktan sonra..
Ve aþk anne..
Sadakat, zincirin son halkasý
En kýymetli oyuncaðý gibi bir çocuðun,
Onunla yattým onunla kalktým..
Bilemedim ki ben mi yanlýþ kullandým?
Oysa ben aðlayan kýz olmamalýydým..
Hep merak ettim anne..
Sen ömrün boyunca bana nasihatlar verdin
Ben dinledim..
Vicdandan uzak insanlarýn yok mu anneleri
Hep benimle uðraþtýlar, hep onlar oldu derdim..
Dostum merhamet çok fedakar davrandý,
Keþke herkes söz dinleyen çocuk olsaydý
Merhamet onlarýn da dostu kalsaydý..
O zaman bu kadar acýtýlmazdým inan,
Bu kadar aðlatýlmazdým anne..