Varsın sevmesin kalbin.

Ben beni sevmeni istemiyorum artýk.
Varsýn sevmesin kalbin.
Ben kendimi, nefretimle severim.
Kimseye ihtiyacým yok.

Zaten sana beni sev diyemem.
Çünkü biliyor musun,
Galiba ben bile kendimi sevmiyorum.
Sana beni sev demem.

Hayatýn zor olduðunu,
Sen gidince anladým.
Bu yüzdendir kývranýþlarým,
Ben acý çekmeyi yeni öðrendim.

Kimsenin ’neyin var, neyin yok?’ dediði yok.
Bu yüzdendir haykýrýþlarým.
Ben bilmiyordum, dostlarýmýn yalan olduðunu.
Yeni öðrendim.

Þimdi ben gitsem ne olacak,
Kalsam ne olacak sevgilim ?
Kim için kalýyorum,
Yada ne için gidiyorum ?

Sebebim varmýþ meðer benim.
Hayatýmý sürdürdüðüm birisi varmýþ.
O da ’sen’miþsin meðer.
Ben bilmiyordum,
Yeni öðrendim.

Tutup tutup en sonunda patlattýklarýmýz vardýr ya hani,
Ýçimize sýðdýramadýklarýmýz..
Sen benim içime sýðdýramadýðýmsýn sevdiðim.
Her dakika haykýrdýðým..

Yaram varmýþ meðer benim.
Acým ne de büyükmüþ öyle..
Dayanamýyormuþum ben.
Kaybediyormuþum.
Yeni öðrendim.

Hiçte öyle güçlü filan deðilmiþim meðer.
Güçlü sanýyormuþum kendimi sadece.
Asýl güç þimdi lazýmmýþ bana..
Oda yokmuþ iþte.
Güçsüz kalmýþým sen gidince.
Yeni fark ettim.

Ben bilmiyordum bir tanem.
Hayatýn bu kadar karardýðýný, bilmiyordum..
Sosyal Medyada Paylaşın: