Yarým kalmýþ bir hikayenin üç noktasý idin sen.
Sonu bilinmeyen,
Sonu gelmeyen...
Oysa senle dolu kalbim,
Seni herkes sanmýþken.
Sensizlik hiç bir þeydi lugatýmda.
Ve öyle bir yer yoktu aslýnda.
Gelmeni beklerken kentim beni çekiyordu içine.
Ýçim içime sýðmýyordu,
Sýðamýyordun sen.
Herkesi býrakýp seni herkes sanmýþken.
Gitmek diye bir þey yoktu.
Olmayan tek varlýk sendin aslýnda.
Etrafýmdaki kalabalýk ise hiç bir þeydi.
Görünmüyordu, görünmezdi.
Çünkü maskelerin altýndaki o yüzden,
Geriye sadece akan gözyaþlarý gözüküyordu.
Bilmiyorlardý. bilinmezdi.
Onun için varlýðýna inanarak yaþadým yokluðunu.
Sen vardýn nefes alýyordun ya.
Yetiyordu iþte bana.
Onun için her þey hiç bir þey aslýnda sende.
[ Herkes gibisin.]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.