Özlem ve Gurbet
Üzülmemek elde deðil…
durgunluðumun sebebi baþka olsa gerek…
kendimde deðilim benim yarim gurbette elbet.
Susmak çözüm mü?
Ayrýlýk son mu!
Hissiz gölgelerin benzersiz güzelliði
zýtlýklar içinde muhteþem uyum .
sessizlik hüküm sürüyor kalbimin kapýlarýnda .
duygusuz þeritler çarpýyor gözüme.
Ýnce bir ýþýk giriyor odamýn penceresinden…
Melankolikliðin derinliðinde etrafýmý süzüyorum.
Üþüyorum üstüme örteceðim bir þey arýyorum .
Ama annemin þefkatli kollarý yok ki…
Sýcaklýk yüreðime iþlesin…
Babam bilseydi üþüdüðümü eðer ceketini çýkarýrdý üstüme sarardý.
Mis gibi babam kokan ceketiyle ýsýnýrdým…
Erkek kardeþim hayta biraz ama bilseydi eðer
Güneþi ayaklarýma sererdi…
kýz kardeþlerim fýrýndan yeni çýkmýþ bitkisel fikirlerini
sýcak sýcak üstümde denerlerdi…
özlem duygusu had safhada tabi
daha doðmamýþ yeðenim
teyze üþüme sen diyecek yaþa gelecek …
kardeþim annemin merhametini
kendi çocuðun da belki görecekti…
ne garip deðil mi?
Bazen tersleniyoruz ama
Elden gidince kýymet bilmeye çalýþýyoruz?
Neden þimdiden deðerlendirmiyoruz zamanýmýzý
neden bekletiyoruz ömrümüzün geçirilecek en güzel anlarýný
neden durduruyoruz hayatýn akýþýný istediðimiz yola gitmediði için…
baþlangýcý hüzün sonu hüzün…
ve ortasý özlem ve gurbet…
iþte bunlar iki iyi arkadaþlar
ve birbirinden asla ayrýlamazlar…
ayrýlmayacaklar …
Ayþegül Tokcan
18:20-02.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.