BİZİM RAMAZANLARIMIZ
Anýlar geliyor aklýma, eski Ramazanlarýmýzdan.
Küçük yaþlarda ne kadar masummuþuz, Ramazan gelecek deyince annem
Neler düþünürdük; kim gelecek, nereden gelecek, bize ne getirecek?
Çocuk aklý iþte, çocuk aklý ama o Ramazanlarýn tadý hala damaðýmda.
Ýlk sahurumuzun benzersiz meraký ile pencerelerde davulcu amcayý bekleyiþlerimiz
O davulun sesiyle evin içinde koþuþturmalarýmýz,
" Anne Sahur geldi" deyip evi birbirine kattýðýmýz
Ýþte o eski Ramazanlardan bahsediyorum, bizim Ramazanlarýmýz.
Sofrayý hazýrlarken, annemin bize yaptýðý görev ayarlamalarý
"Kýzým sen onu getir, kardeþin de diðerini. Aferin, maþallah." derken annem,
Babamýn sýcak pide ve ekmek için fýrýna gitmesiyle,
Kardeþlerimi uyandýrmak için yaptýklarým,
"Hadi sahur geldi, bak uyanmazsanýz su dökerim üstünüze" deyiþlerim.
Ne kadar sevimli bir ablaymýþým meðer, gerçi öyle öyle öðrendik sahurdaki nimetin önemini
Oturunca sofraya ilk, babamýn besmelesi ile þahlandýrýrdýk sofrayý,
Sonra babamýn eþsiz ramazan sohbetinden bir parça koparýrdýk.
Þimdiyse ilk sahurumuzu yaptýk gurbet diyarýnda, yalnýzlýk ve özlem dolu...
Ne güzel günlerdi, sabah ezaný okunacak az kaldý diye su içip dualarýmýzý etmek
Niyet etmek, birlikte amin demek ne güzeldi.
Hele namaz için babamýn abdestini izlemek sonra birlikte namaz kýlmak...
Ýþte Ramazan’ýn ailemize kattýðý en güzel anlam buydu,
Ýbadette dahi birlikte olmak; paylaþmak, ortak olmak...
Ve huþu içinde ilk sahurun ilk sabah namazýnda dualar edip
Uykuya yönelmelerimiz, annem ile babamýn Kur’an okuyuþlarýnýn arasýnda.
Elhamdülillah, milyon kere ki ; ben ibadetin güzelliðini ailemden öðrendim
Orucun sadece aç kalmak olmadýðýný, uyursan tüm gün oruçlu sayýlmayacaðýný
Susmanýn bile güzel olduðunu, gözlerine dahi oruç tutturmayý...
Yani vücuduma þifa iken ruhuma da nasýl þifa olacaðýný öðrendim.
Ramazanlar yaz tatiline denk geldi mi, bizden þanslýsý olmazdý
Caminin içindeki Kur’an kursu tüm çocuklarý kucaklardý,
Bilmeyen teyzeler varsa biz de onlara gösterirdik, hatta yarýþ yapardýk
Küçükken bilmezdik, bu yaptýðýmýz iþin Bakara Süresi 148. ayeti olduðunu.
Yýllar sonra öðrendik, meðer yaptýðýmýz birçok þey Ýslam’ýn güzelliðindenmiþ.
Elhamdülillah. çocukken verilen bu iman güzelliði
Büyüyüp uzaklara gidince özletir kendini, devamýný bekler.
Biz de bekledik gurbette, hala bekliyoruz.
Akþam ezaný okunmasýna 1 saat kala annemiz toplar bizi
"Allah birbirine hayrlý iþler için yardým edenleri sever" derdi.
Hayrlý iþler için yardým etmek, yardýmcý olmak
Beraber sevmek, sevilmek, birlikte olmak...
Ramazaný paylaþmak, ramazanla yardýmcý olmak...
Üst kattaki Ayþe teyzeye bir tabak çorba, yan binadaki yaþlý amcaya bir tabak yemek...
Az gibi gözükse de bir sürü iyi niyet var görülmeyen,
Konur sofra, beklenir pideler ve kapý çalar.
Babam. Caným babam,
Elinde sýmsýcak iki pide ve yüzünde bir gülümseme.
Eller yýkanýr ve sofra tamamlanýr, þimdi kulaðýmýz Ýmam amcamýzda,
Ve ezan okunur, Vefa Cami’ninde,
Ýmam Ýsmail amca en güzel sesiyle bütünleþtirir havayý, Ýhlas dolu.
Ýlk iftar ve iftarýn ilk besmelesiyle babam,
Duamýzý yapýp niyetimizle Allah’a hamd ederiz, Elhamdülillah.
Ýlk sahurumuz ile gelen güzellikler ilk iftarýmýz ile coþar, evden taþar
Kýtalar dolaþýr ve en sevgiliye, en sevdiðimize ulaþýr.
Ve onun verdiði huzurla namazlar kýlýnýr, dualarýn ihlasýyla ,
Fatih sokaklarý sanki cennetten bir bahçe olur.
Hele yatsý ezanlarýmýz, unutulmaz, hala aklýmda o telaþ
Abdest alýnca eþarplarýmýzý alýp anneme sýra tutardýk,
Annemde o sabýrla tek tek uðraþýrdý, duasýyla bizleri umutlandýrýr sevindirirdi.
Sonra koþtururduk Vefa Cami’sine, Ýmam amcanýn muhabbetine.
Aslýnda hayatýmýzda olmasý gereken gerçek yaþantý buydu,
Ama buna raðmen sanki biz hep Ramazaný beklerdik.
Yatsý ezaný ile baþlayan bütünleþmeler teravihle devam ederdi.
Teravihten sonra teyzelerle bahçede toplanýr hal hatýr sorardýk,
Babam ve mahalle ahalisi de Ýmam amcayý ortaya alýp muhabbete devam eder,
Bazen Kur’an okurlardý, sahur vakti gelene kadar
Ama ne Kur’an okurlardý, hala kulaðýmda hafýz abinin Fatiha Süresi,
Fatiha Süresi tüm insanlýðaydý, ama hafýz abi maþallah öyle güzel okurdu ki
Sanki her kalbe ayrý bir sevinç müjdesi verir gibiydi.
Vefa Cami’si ve Türbe-i Vefa... Dualarýmýzýn ve namazlarýmýzýn taçlandýðý yer.
Her Ramazanda muhabbetin ihlasýn dolup taþtýðý yer,
Ömrümün yarýsý orada geçtiði ve diðer yarýsý için oradan daha hayýrlýsýný istediðim yer.
Bazen Süleymaniye Camii bazen Sultan Ahmet Camii,
Bizi karþýlardý teravihte ve yine Sahur ile baþ göz olurduk sevinçle.
Ýþte o Ramazanlardan bahsediyorum, eski Ramazanlarýmýz
Þimdi uzaktayým, bir gurbetlik yerde, özlem dolu ilk sahurum tek baþýma,
Bir bardak su, ekmek, zeytin, peynir ve bilgisayarýmda bir resim,
Annem babam kardeþlerim ve bir de Vefalý Camii’ m
Ýlk Kur’aným, Ýlk orucum, Ýlk sahurum, ilk iftarým...
O kadar güzellikten sonra bulunduðumuz yerde güzelleþsin istedim,
Camii Vefalý olursa ben de vefalý olmalýyým dedim ve besmelemizi çektim.
Bismillahirrahmanirrahim. Rahman ve Rahim olan Allah’ýn adý Ýle.
Niyet ettim Ey Rabbim, Senin rýzan için oruç tutmaya,
Oruçtan ziyade nefsimi tutmaya, nefsime söz geçirmeye,
Gözümü ve dilimi zinadan ve haram sözden korumaya,
Yetimleri doyurup gücü yetmeyenleri doyurmaya,
Senin rýzan için yol alýp, rýzana uyacak hayrlý iþler yapmaya
Ve niyet ediyorum Rabbim, 12 ayýn bir tanesi Ramazanýn gönlünü hoþ geçirmeye...
Amin, Alemlerin Rabb’ i olan Allah’a hamd-ü senalar olsun.
Bil mukabele dualarýmýz bir olsun, vesselam...
Ayþegül Tokcan
27.05.2017-16.40-Trabzon
"Rahmet, maðfiret ve bereket ayý olan Ramazan-ý Þerifin ülkemiz ve alem-i Ýslam için saadet ve huzur getirmesi duasýyla. Hayýrlý Ramazanlar dilerim."
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.